کد مطلب:37989 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:27

گنجینه پرسمان » اهل بيت

چرا ما، ما شديم و پيامبر، پيامبر، چرا ما پيامبر نشديم؟ چرا ما معصوم نشديم؟

خدا براي رسانيدن پيام خويش، پيامبراني را از بين مردم برگزيده است و در هر زمان اين شخص برگزيده داراي بالاترين فضائل اخلاقي است و بين مردم زمان خويش عالمترين و با كمالترين و شايستهترين انسان براي رساندن پيام الهي و به دست گرفتن اين مسئوليت بزرگ ميباشد. وي بين مردم به تقوا و علم معروف ميباشد و شايستگي لازم را براي دريافت وحي و به دوش گرفتن بار مسئوليت الهي دارد. طبق نص صريح قرآن بين پيامبر و مردم هيچ تفاوتي از جهت انسان بودن نيست قل انما أنا بشر مثلكم؛ اي پيامبر ما، به مردم بگو: من انساني همانند شما هستم. (1) پس پيامبر، هيچ تفاوتي با انسانهاي ديگر ندارد، مثلاً پيامبر گرامي اسلام (ص) بسان ساير انسانها داراي زندگي عادي و طبيعي بود كه در عين زندگي عادي، با مجاهدت و كوشش فراوان، بندگي خود را به اثبات رساند.

وقتي با چله نشيني در غار حرا و عبادت خدا و محمد امين شدن بين مردم و ترك گناه، شايستگي خود را ثابت كرد و از هر جهت آماده دريافت وحي و پيام خداوند شد در چهل سالگي به پيامبري مبعوث شد. قبل از آن با الهام الهي و ارتباط قلبي با خدا، عمر ميگذراند. مقاماتي كه پيامبر بدانها رسيد، اكتسابي بود، نه اين كه مجبور باشد گناه نكند، بلكه با كمال اختيار، در مسير الهي گام مينهاد، و از ديگر سو، طبق آيه قرآن الله يعلم حيث يجعل رسالته خداوند اين مقام را در جايي قرار ميدهد كه شايستگي لازم فراهم آمده باشد حال در زمان ما ديگر پيامبري مبعوث نميشود، چرا كه دين پيامبر خاتم اديان است. راه وحي تشريعي بسته شده اما راه دل و ضمير خداشناسي باز است و اگر انسان بتواند با خودسازي، هرگونه گناه و پليدي را از خود دور نمايد، بدان جا ميرسد كه ميتواند كاري پيامبر گونه انجام دهد و به مقامي عظيم برسد. براي هر انساني امكان آن است كه به مقام عصمت نايل گردد و عقلاً هيچ محذوري ندارد و عصمت چيزي نيست كه به كسي تفويض شده باشد، بلكه هر كسي ميتواند شايستگي رسيدن به اين مقام را در سايه علم و عمل داشته باشد و به آن دست يابد.

اگر شما هم شرايط لازم را داشتيد و پيامبر ميشديد، باز جاي اين سؤال براي ديگران بود كه چرا شما پيامبر شديد؟ جواب باز همان است كه گفتيم. از ديگر سو، ميزان مسئووليت با مقام، ارتباط مستقيم دارد و هر چه مقام بالا رود، مسئوليت سنگين تر ميشود و تلاش و مجاهدت بسيار ميطلبد. اين گونه نيست كه اين مقام را به كسي بدهند و او ديگر خيالش راحت و آسوده باشد، بلكه هر چه مقام بالاتر رود، مسئوليتها بيش تر، تكاليف سنگين تر، وسوسههاي شيطاني بيشتر و تلاش و سختي و مصيبت و امتحان افزايش مييابد، بلكه تنها با گذراندن سختيها و تلاشها و امتحانها ميتواند به آن مقام دست يابد، مانند داستان حضرت ابراهيم (ع) و ذبح فرزند.

پينوشتها:

1 - كهف (18) آيه 110.